Roman Dmowski
Wybitny strateg polityczny w okresie kiedy polskiemu narodowi było to najbardziej potrzebne. W pierwszych dekadach XX wieku, kiedy to rodził się konflikt pomiędzy zaborcami i gęstniała atmosfera wojny narodów, o którą modliły się pokolenia Polaków, a która miała przynieść Polsce Niepodległość.
Roman Dmowski. Tak dużo zdziałał dla Polski a Polacy o nim nie pamiętają. Na pamięci o nim zaciążył rzekomy jego antysemityzm. Każdemu kto uznaje wybitne zasługi Dmowskiego dla odzyskania przez Polskę niepodległości taki tytuł przypisywany jest z automatu. Maczuga antysemityzmu stała się szczególnie groźna po dokonanym przez Niemców ludobójstwie na europejskich Żydach. Niemieckie, przemysłowo zorganizowane w latach II Wojny, ludobójstwo na Żydach przeorało wiele pojęć, w tym głównie te związane z kwestiami żydowskich stosunków z europejskimi narodami. Po Holokauście już nic nie znaczy to samo, to co znaczyło przedtem. W tym walka z żydowska uzurpacją.
Przegrał
ponadto Dmowski rywalizację o miejsce w historii z Józefem Piłsudskim, przegrał
z legendą polskiego ideału patriotyzmu, walczącego z zaborcami
żołnierza, zwycięzcy nad bolszewikami w 1920 roku, opiewanego w wierszach
i w pieśniach żołnierskich, i na koniec przywódcą rządzącego odrodzoną
Polską środowiska politycznego, które o właściwą miarę rzeczy nie zadbało.
Potem rządzili komuniści dla których Dmowski był jeszcze większym wrogiem niż Piłsudski.
Tymczasem
rzekomy antysemityzm Dmowskiego był jedynie jego reakcją na antypolską
działalność wpływowych wówczas europejskich środowisk żydowskich. Środowisk
przeciwnych powstaniu niepodległego państwa polskiego, zabiegających
w europejskiej polityce o to by Polska nie powstała, a jeżeli już miała by
powstać, to aby była terytorialnie i prawnie ograniczona jako rzekomo
antysemicka.
Strach ówczesnych Żydów przed niepodległą Polska był zapewne wywołany poczuciem winy za ich wrogie zachowanie się wobec dążących do niepodległości Polaków podczas zaborów a szczególności podczas Pierwszej Wojny, kiedy to zabiegali u Niemców o utworzenie na polskich terenach swojego państwa, zapisanego w historii jako „Judeopolonia”. Wskazywali też Niemcom na zagrożenie, że niepodległe państwo polskie upomni się o Ziemię Poznańska. ,
Niemcom to odpowiadało bo mieli oferowaną, zagwarantowaną przez kulturowo bliską Niemcom ludność żydowską, pomoc w kolonizowaniu zdobywanych na wschodzie Europy, w tym w Polsce, terenów. Toczyły się niemiecko-żydowskie rozmowy … do czasu gdy szala zwycięstwa w wojnie zaczęła się przechylać.
Zresztą
już wcześniej, nie bezzasadnie, liczyli Niemcy ( jeszcze jako Prusacy) na pomoc
żydowskich środowisk w zwalczaniu polskości na zagarniętych Polsce terenach.
Nie tylko Polsce, bo planach niemieckich było zbudowanie tzw.
„Mitteleuropy”
i ewentualna pomoc środowisk żydowskich byłaby im w tym dziele b.
pomocna. Na początek Niemcy pozwolili Żydom zbudować w historycznym
centrum polskiego Poznania olbrzymią synagogę, jedna z największych na świecie,
dominującą nad całym miastem, niczym stalinowski „Pałac Kultury” w
Warszawie. Ochoczo potem ową synagogę zburzyli ci sami Niemcy w latach II
Wojny.
Potem, gdy Niemcy zaczęli I Wojnę przegrywać ze wspomaganymi przez Amerykanów krajami Ententy, a niepodległość Polski stawała się coraz bardziej realna - zaczęli Żydzi zabiegać, w szczególności u Anglosasów, o terytorialne i prawne dla Polski ograniczenia.
To właśnie wskutek starań żydowskich środowisk powstała w Londynie koncepcja tzw. linii Curzona a w Traktacie Wersalskim zostały zapisane szczególne uprawnienia dla mniejszości narodowych, w tym żydowskich - ograniczające samoorganizowanie się powstającego państwa polskiego. Ponadto, zabiegając o swą uprzywilejowaną pozycją w Polsce, podjęli Żydzi intensywna ogólnoświatową akcję oczerniania Polski i Polaków jako antysemitów i gnębicieli innych narodów.
Dodatkową nieufność musiało wzbudzić żądanie ustanowienia w Polsce eksterytorialnych obszarów dla zamieszkania wyłącznie przez Żydów, zgłoszone w 1919 r. przez żydowskich parlamentarzystów podczas dyskusji nad uchwalaną Konstytucja,
W zasadzie wszędzie tam, gdzie Dmowski podejmował polskie sprawy, czy to w Rosji, gdzie był członkiem Dumy a nawet przewodniczącym Koła Polskiego w Dumie, czy to podczas organizowania lobby na rzecz niepodległej Polski w krajach Europy Zachodniej i w Ameryce, spotykał się Dmowski z żydowskim przeciwdziałaniem. Stąd jego pewna „judeofobia” i „antysemickie” elementy w jego wystąpieniach i w pracach, co w takiej sytuacji jest zrozumiałym i co trzeba koniecznie podkreślić; znaczy całkiem co innego niż te same pojęcia znaczą po dojściu Hitlera do władzy Niemczech.
Pomimo tego ówczesna prasa endecka (Przegląd Narodowy) pisała, ze „nie ma stronnictwa polskiego, które by nie wysuwało zasady równouprawnienia obywatelskiego i politycznego Żydów”
Wracając
do zasług Dmowskiego dla odzyskania Niepodległości. Jego aktywność na
zachodzie, pomimo przeszkód oskarżających go o antysemityzm antypolskich
środowisk żydowskich, przyczyniła się do powstania Polskiego Komitetu
Narodowego (PKN) w Paryżu, oraz do zorganizowania Armii Polskiej we Francji
(Błękitnej Armii pod dowództwem gen. Hallera). PKN, pod przewodnictwem
Dmowskiego, otrzymał w krajach Ententy status oficjalnej reprezentacji
interesów polskich
a blisko 70-cio tysięczna Armia Polska wybitnie przyczyniła się do wysokiej
pozycji Polski wśród aliantów i do ogłoszenia przez nich deklaracji, że jednym
z celów wojny jest niepodległość Polski.
Ukoronowaniem działalności Dmowskiego w krajach Ententy na rzecz odzyskanie przez Polskę niepodległości, był jego podpis pod traktatem wersalskim z czerwca 1919 r., który m.in. gwarantował Polsce suwerenność i zachodnie granice.
Nie brał Dmowski udziału w życiu politycznym w odrodzonej Polsce, II Rzeczypospolitej, nie licząc krótkiego okresu zasiadania, (obok m.in. Piłsudskiego i Witosa) w Radzie Ochrony Państwa w przełomowym dla kraju momencie zmagania się z bolszewicka agresją w lipcu-sierpniu 1920 roku. /jb/
Niemiecki, przejęty od Austro-Węgier, plan opanowanie Środkowowschodniej i Środkowopołudniowej Europy w celu utworzenie formalnie niepodległych a faktycznie gospodarczo od Niemiec uzależnionych państw narodowych – będących zapleczem surowcowym i dostarczycielem siły roboczej niemieckiej gospodarki.
Link do: Roman Dmowski; ciekawostki, na stronie rdmowski.pl.
Link do: Piłsudski - Dmowski
Link do: Stanisław Michalkiewicz: Żydzi żądali eksterytorialności ...